روزنامه آرمان- سعید شمس: چطور شد که اصولگرایان در سومین انتخابات پشت سرهم، بازهم باختند؟ چطور شد که حتی اتحاد انتخاباتی هم نتوانست جناح راست را از ریل شکست خارج کند؟ اصلاحطلبان با چه ساز و کاری از شرایط دشوار بیرون آمدند و اکنون در انتخاباتهای مختلف برنده شدن را تجربه میکنند؟
فضای حاکم بر انتخابات را چطور میتوان تحلیل کرد؟ آیا میتوانیم شبکههای اجتماعی را پدیده موثر انتخاباتی بدانیم که دولتیها را در پاستور ماندگار کرد و شورای شهر را بهطور تمام و کمال در سیطره اصلاحطلبان قرار داد؟ این مباحثی است که در گفتوگوی عباس سلیمینمین چهره شناخته شده اصولگرا با «آرمان» طرح شد. در ادامه این گفتوگو را میخوانید.
بهانه این گفتوگو پرداختن به مولفههای سیاسی حاکم بر انتخابات 96 است.در آغاز خودتان اگر مورد خاصی هست، مطرح فرمایید.
انتخاباتها در کشورهای مختلف، هر کدام ویژگیهای خاص خود را دارد. ما در هر انتخابات همزمان با رشد سیاسی مردم شاهد رشد جریانهای سیاسی هم هستیم. رشد به این معنی که آنها هم متوسل به شیوههایی میشوند که بتوانند رأیآوری را برای خودشان راحتتر کنند. بهطور مشخص در انتخابات سال96، تلاش برای به صحنه آوردن قشر متوسط به بالای جامعه عمدتا در فضای مجازی شکل گرفت. به همین تعبیر انتخابات سال96 را میتوانیم انتخابات مجازی به نامیم تا انتخابات واقعی. به این معنا که بیشتر جهتگیریها در فضای مجازی رخ داد. البته در مراجع تصمیمگیری نظام، این مساله اندیشیده شده بود که این حالت شکل نگیرد و تلاشهای فراوانی در این مسیر صورت گرفت تا آنچه مردم در مناظرات با آن مواجه شوند یک امر واقعی باشد، اما متاسفانه این مهم حاصل نشد. آن هم در شرایطی که با سرمایهگذاریای که از جانب نظام صورت گرفت تا انتخابات در یک فضای واقعی و رشددهنده باشد، اما انگار ارادههایی انتخابات را بیشتر وارد فضای مجازی کرد.
چه تفاوتهایی در این دو حالت است که نظام را به این واداشته بود تا از تاثیرگذاری فضای مجازی ممانعت به عمل آورد؟
این قطعی و غیرقابل انکار است که تفاوت فضای مجازی با فضای واقعی مسئولیت نپذیرفتن در قبال موضوعات گوناگون است. در واقع در فضای واقعی همه شخصیتهایی که به صحنه آمدهاند، ناگزیر به مستند سخن گفتن هستند، ناگزیرند به ارائه استدلال و ناگزیرند به اینکه در شأن رئیسجمهور ظاهر شوند. اینها لازمه یک فضای واقعی است.
البته این موارد مهم در فضای واقعی مناظرهها بهطور ملموسی رعایت نشد.
هرجا رعایت نشد، یک نقطه یا یک پوئن منفی به حساب آمد. چون در فضای واقعی اگر کسی حرفی بزند و مستندی ارائه ندهد، این برایش یک امتیاز منفی در نظر گرفته میشود. اما در فضای مجازی چنین چیزی نیست. در فضای مجازی اصولا قاعدهمندی وجود ندارد و قائل به یک مطلب مشخص نیست که چه کسی در حال پراکنده کردن این حرف است و دقیقا به همین دلیل، فضای مجازی باعث میشود تا ما در یک فضای موهوم و نامشخص حرکت کنیم. اتهامزنیها، ادعاها، همه اینها در یک فضای مجازی شکل میگیرد. من فکر میکنم یکی از ویژگیهای برجسته این انتخابات، حرکت در فضای موهوم بود و همین فضای موهوم بر واقعیتهای جامعه غلبه یافت. واقعیتهای جامعه این بود که دولت خوب عمل نکرده بود، دولت نتوانسته بود مشکلات اقتصادی جامعه را حل کند و بیکاری بهطور جد مردم را رنج میداد. اما مسائلی چون ایجاد وحشت از جنگ احتمالی، مثل تفکیک جنسیتی در جامعه مجازی بود که فرصت طرح شدن پیدا کردند و موجی از ترس و استرس را به وجود آوردند.آقای سلیمینمین! شما به اشتغال و مشکل معیشت اشاره کردید.
همچنانکه برای قضاوت مرسوم است دولت مستقر با دولت پیشین قیاس شود، قبول دارید که چنین قیاسی در بحث معیشت و اشتغال و... ما را به این نتیجه میرساند که شرایط به هر حال بهتر شده است؟
ما میتوانیم کارهای آماری دقیقی انجام دهیم. اما در انتهای چهار سال عملکرد یک دولت برای دادن یا ندادن رأی به این شخص لزومی وجود ندارد که به دولت قبل از آن برگردیم. وقتی یک دولت امروز قرار است در سبد سنجش قرار بگیرد، کارنامه خودش باید مورد بحث واقع شود.دولت مستقر میتواند ادعا کند که در زمان تحویل گرفتن مسئولیت، در کشور چالشهایی وجود داشته است که آن چالشها موجب شده تا نتوان در آرامش و امنیت کافی به اجرای برنامههای تعیین شده اقدام کرد.
ادامه مطلب ...